عادتهایی مانند جویدن ناخن یا کندن پوست لب یا مکیدن ناخن یا شکستن انگشتان جزو عادتهای اضطرابی دستهبندی میشود. به این معنا که هم به صورت عادت میتوان به آن نگاه کرد و هم بهعنوان واکنشی که در بیشتر مواقع در حالت اضطراب بروز میکند. بهطور کلی تشخیص اینکه این کارها و حرکات براساس عادت انجام میشود یا از روی اضطراب است، چندان قابل افتراق نیست اما بهطور کلی در بیشتر مواقع این عادات در حالات اضطرابی آغاز میشوند و بعد از مدتی به شکل عادت درمیآیند. به این ترتیب فردی که هنگام ورود به جلسه دچار استرس میشود یا کودکی که موقع درس جواب دادن مدام ناخنش را میجود حالا در حال تماشای تلویزیون یا هنگامی که مشغول مطالعه است و هیچ اضطرابی هم ندارد، مدام ناخنهایش را میجود یا پوست لبهایش را میکند و…
ادامه نوشته »