مهارت‌ های زناشویی

گوش کردن: مهارت اول

اغلب همسران هنگام گوش دادن یا به آسانی حواشان پرت می‌شود یا به جای گوش دادن پاسخ خود را در ذهن‌شان مرور می‌کنند، به خاطر احتمال بروز اختلاف به صورت گزینشی گوش می‌دهند و یا فقط به دنبال جمع‌آوری شواهدی برای نظرات خود هستند.

 

اما گوش کردن مهمترین مهارت ارتباطی است که باعث صمیمت می‌شود و آن را تداوم می‌بخشد. موقعی که خوب گوش می‌دهید همسر خود را بهتر درک می‌کنید از لحاظ لحن صدا با همسرتان هماهنگ می‌مانید. از رابطه خود بیشتر لذت می‌برید و بدون ذهن‌خوانی می‌دانید که چرا همسرتان موارد خاصی را می‌گوید یا کارهای خاصی را انجام می‌دهد.

گوش دادن امری الزامی و نوعی ارزش نهادن به همسرتان است. گوش دادن برای درک و همدلی الزامی است. همدلی یعنی کنارگذاشتن علایق، نیازها، و پیش قضاوتی ها تا حدی که بتوانید رابطه خود را از دیدگان همسرتان ببینید. گوش دادن نوعی سپاسگذاری از همسرتان است. زیرا در واقع با گوش دادن به او می گوید که “من به تو توجه می‌کنم، می‌خواهم بدانم چه فکری می‌کنی چه احساسی و چه نیازی داری”.

گوش کردن فقط این نیست که هنگام حرف زدن همسرتان ساکت بمانید. وجه تمایز گوش دادن واقعی توجه کردن است. اگر به خاطر درک کردن، لذت بردن، یادگیری یا کمک به همسرتان به او گوش می‌دهید پس واقعاً به او گوش می‌دهید.

 

موانع گوش کردن

ذهن خوانی:

موقعی که به گفته‌های همسرتان توجه نمی‌کند یا اعتماد ندارید و به جای آن سعی می‌کنید منظور واقعی او را از قبل در ذهن خود تصور کنید ذهن خوانی می‌کنید. افراد ذهن خوان به نشانه‌های جزیی مانند لحن صدا، حالات چهره، و وضعیت بدنی اهمیت زیادی می‌دهند. آنها محتوای واقعی آنچه همسرشان می‌گوید را نادیده می‌گیرند و در عوض به فرض‌ها و گمان‌های خود توجه دارند.

ذهن خوانی برای رابطه صمیمانه بسیار مخرب است، زیرا فرد ذهن‌خوان آنچه واضح است را نادیده می‌گیرد و به تصورات خودش توجه می‌کند.

 

مرور ذهنی:

شما آنقدر گفته های خود را در ذهن خود مرور می‌کنید که هر گز حرف‌های همسرتان را نمی‌شنوید.

 

انتخاب گزینشی:

به این معنا که به برخی از گفته‌های همسرتان گوش می‌دهید اما به برخی دیگر گوش نمی‌دهید. مثلاً وقتی همسرتان ناراحت است به گوش می‌دهید اما وقتی فکر می‌کنید حالش خوب است دیگر گوش نمی‌دهید. یا مثلاً وقتی همسرتان شروع به صحبت درباره‌ی غذا یا گردش می‌کند گوشهایتان عالی کار می‌کند اما هنگام صحبت از خرید گوش نمی‌دهید.

 

قضاوت کردن:

به این معنی است که به دلیل برخی قضاوت‌های منفی به همسرتان گوش نمی‌دهید، یا صرفاً با هدف برچسب زدن و دادن لقب‌های منفی به او گوش می‌دهید.

 

قضاوت کردن:

به این معنی است که به دلیل برخی قضاوت‌های منفی به همسرتان گوش نمی‌دهید یا صرفا با هدف برچسب زدن و دادن لقب‌های منفی به او گوش می‌کنید. اگر فکر می‌کنید همسرتان احمق یا حرافاتی است به او گوش نخواهید کرد اگر هم گوش کنید به خاطر این است که شواهد تازه‌ای برای حماقت او پیدا کنید.

 

رؤیاپردازی:

حواس همه ممکن است هنگام گوش کردن به فرد مقابل پرت شود به خصوص موقعی که چندین سال با آن فرد هستید، راحت‌تر گوش کردن به او را متوقف می‌کنید و غرق در تخیلات خود می‎شوید.

 

پند و اندرز:

در این حالت شما با پند و اندرزهای خود وسط کلام همسرتان می‌پرید و نمی‌گذارید که حرف خود را بزند. جستجوی شما برای ارائه راه حل درست و اشتیاقتان برای درست کردن امور، مانع گوش دادن به حرف‌های همسرتان می‌شود.

مشاجره:

در این حالت صرفاً به منظور مخالفت، بحث و دعوا به همسرتان گوش می‌دهید. موضعی می‌گیرید و از آن موضع بدون توجه به گفته‌های همسرتان دفاع می‌کنید. در بسیاری از روابط مختل مشاجره روش معمول است.

 

همیشه بر حق بودن:

وقتی طرف مقابل به شما می‌گوید که حق با شما نیست حرف‌های او را گوش نمی‌دهید. برای اجتناب از هر گونه پیشنهادی مبنی بر این که شما در اشتباه هستید ممکن است دروغ بگویید، داد بزنید، موضوع بحث را عوض کنید، توجیه کنید، طعنه بزنید، دلیل تراشی کنید، دروغ بگویید، متهم کنید یا در غیر این صورت انتقاد کنید.

 

منحرف کردن بحث:

موضوع را عوض می‌کنید یا آن را به شوخی می‌گیرید. هر موقع گفتگوی بین شما خیلی خصوصی یا تهدیدکننده باشد با منحرف کردن و شوخی کردن از گوش کردن به نگرانی‌های جدی همسرتان خودداری می‌کنید.

 

تسکین دادن:

خیلی سریع با گفته‌های طرف مقابل موافقت می‌کنید. این قدر نگران هستید که همسرتان شما را فردی خوب، حامی و موافق بداند که زمان کافی برای بیان کامل افکارش را به او نمی‌دهید.