اختلال دو قطبی قابل درمان است

اگر چه اختلال دو قطبی بیماری مادام العمری است ، اما این معنا را نمی دهد که شما ناتوان هستید. خیلی کارها برای کمک به خود می توانید انجام دهید که فراتر از دارو درمانی و جلسات مشاوره است.

روش های خودیاری و تغییرات ساده در شیوه زندگی می تواند به شما کمک کند خلق و خو خود را مدیریت کنید و متعادل باقی بمانید. با مهارت های مقابله خوب و یک سیستم پشتیبانی محکم، شما می توانید به طور کامل و مولد زندگی کنید و و نشانه های اختلال دو قطبی را در حداقل نگه دارید.

 

چه کسی دچار اختلال دو قطبی است؟

دسته­‌ای از بیماری­‌های روانپزشکی به نام اختلالات «خُلقی» شناخته می­‌شوند که نام­‌آشناترین آنها اختلال افسردگی است. در واقع علامت بیمارگونه اصلی افراد مبتلا به این اختلالات، علامت مربوط به «خُلق یا روحیه» دانسته شده است. اختلال افسردگی انواع گوناگونی دارد که هر یک دارای ویژگی­‌هایی منحصر به خود است. این اختلال به شکل «دوره­‌هایی» از علایمی چون بی­‌حوصلگی، بی­‌انگیزگی، غم‌زدگی، خستگی، کاهش امید به آینده، احساس پوچ بودن و عدم تمایل به زندگی یا حتی زنده بودن تظاهر می­‌کند. گاهی نیز به شکل «دوره­‌ای» نیست و به صورت درازمدت و حتی تا سا‌ل‌ها به طول می­‌انجامد.

گروهی از افرادی که دچار افسردگی می‌­شوند ممکن است در طول زندگی خود دوره یا دوره‌­هایی از آشفتگی خُلق تجربه کنند که به کلی متفاوت از دوره­‌های افسردگی است. به این دوره­‌ها شیدایی (mania) یا نیمه‌شیدایی (hypomania) می­‌گویند.

 

شیدایی و نیمه شیدایی چه هستند؟

شیدایی و نیمه شیدایی میتواند منجر به از دست دادن قدرت تشخیص در شما شود و بر روی روابط با دیگران، کار و اقتصاد شما تاثیر بگذارد. برای نمونه چندین پروژه را راهاندازی میکنید، به گونهای اغراق آمیز شاد و اجتماعی هستید و دست بکارهایی میزنید که کم و بیش برای شما عواقب جدی به دنبال دارد.

اغلب بسیار فعال هستید و به خواب بسیار کمی نیاز دارید. اعتماد بنفس شما به میزان قابل ملاحظهای از موارد عادی بیشتر است و از اینکه کسی بطور مثال ایدههای درخشان شما را به پرسش بگیرد، یا به عشقتان باور نداشته باشد، از زندگی شبانه شما ویا همه پروژههایی که راه انداختهاید خرده بگیرد میتوانید خشمگین شوید.

در بیماری شیدایی شما بسیار فعال هستید و اگر شما دچار بیماری شیدایی شدهاید فردی هستید پر فعالیت که به آسانی قدرت درک واقعیت را از دست میدهد و ممکن است دچار روانپریشی شود. در حالت نیمه شیدایی بیمار قدرت درک واقعیت را از دست نمیدهد و کمتر فعال است.

بعد از دورههای شیدایی و نیمه شیدایی بیمار دچار اختلال افسردگی اساسی میشود. اختلال افسردگی اساسی میتواند چنان عمیق باشد که بیمار بفکر خودکشی و نقشه کشیدن برای کشتن خود بیفتد. گاهی افسردگی چنان عمیق است که بیمار واقعا دست به خودکشی نیز میزند.

از کجا می توان کمک دریافت کرد؟

اگر گمان میکنید که خود یا فرد دیگری دچار بیماری اختلال دو قطبی شدهاید باید به درمانگاه روانپزشکی مراجعه کنید. در آنجا ابتدا یک تشخیص اولیه از وضعیت شما میدهند وبعد بررسی های بیشتری انجام خواهد شد که نشان میدهد آیا شما بیماری اختلال دو قطبی دارید یا نه

چه کمکهایی هست که من می توانم دریافت کنم و چه کاری خودم می توانم بکنم؟

مداوای اختلال دو قطبی لازم است زیرا بیماری میتواند بروی همه زندگی شما تاثیر بگذارد و خطر خودکشی زیاد است.

اگر دچار بیماری اختلال دو قطبی هستید نیاز به مداوا با دارو دارید برای اینکه مانع از حمله بیماری شوید و از خطر یک دوره تازهی بیماری جلوگیری کنید.

هم شما و هم اطرافیان شما لازم است که درباره این بیماری اطلاعات بیشتری داشته باشید و نشانههای شروع آن را یاد بگیرید تا خطر بروز دوباره آن را کاهش دهید.

روان درمانی و یک گفتگوی خوب با درمانگرتان، مهم است. اگر شما یا اطرافیانتان متوجه نشانههای شروع بیماری شدهاید، برای جلوگیری از دور تازهی بیماری، یک روش دیگر داشتن یک برنامه عمل است. همچنین مرخصی استعلاجی در طول یک دوره و حتی بستری شدن در بیمارستان نیز میتواند لازم شود.